Onze wijk als Smart City: Bewoners moeten meedenken

Antwerpen heeft de ambitie om het grootste proeflabo van Europa te worden om technologieën uit te testen die de wereld beter maken. Tijdens een debatavond in de Thomas More Hogeschool in de Kronenburgstraat konden bewoners en specialisten onderstaande meningen beoordelen. Dit zijn de resultaten.

Met een sensor kan een afvalbak in een sorteerstraat melden dat hij vol is. Je kan er ook een rode knop opzetten, zodat bewoners het zelf kunnen melden. Dat creëert betrokkenheid en verantwoordelijkheid. Anderzijds geeft het dan weer de indruk dat het systeem niet goed werkt en dat creëert wantrouwen.

Hoe slimmer de stad wordt, hoe groter de kans dat mensen er geen verantwoordelijkheid meer voor willen opnemen, omdat ze te veel op die slimme stad vertrouwen. (Peter De Graef )

63,9% ja — 36,1% nee

Privacy moet alleszins bewaakt worden. Maar als producten uit Sint-Andries wereldwijd worden ontdekt en gebruikt, dan vloeit de opbrengst ervan terug naar de wijk, als nieuwe jobs in een verbeterde wijk.

Een slimme stad heeft een SLIMme privacy-aanpak nodig: Systematisch Lange Termijn Interdisciplinair Markt en Maatschappelijk ingebed. (Natalie Bertels)

89,7% ja— 10,3% nee

De identiteit van een stad bestaat uit vele elementen, zoals buurtwinkels en streekproducten. In een Slimme Stad maken de stad, de winkeliers en de ondernemers keuzes op basis van gegevens over het winkelgedrag en de vrijetijdsbesteding. Zo voorkomt men dat de straten er in elke stad hetzelfde gaan uitzien.

In een Smart City is er ruimte voor eigen winkels en eigen producten. (Frank Bekkers)

88,4% ja — 11,6% nee

Een app (een gratis programmatje op je smartphone) kan, zonder persoonlijke gegevens te kennen, in een slimme stad vertellen waar je een deelfiets kan vinden of waar er een parkeerplaats vrij is. Ook wegenwerken kan je mijden.

Smart Cities zijn een aanslag op de privacy! (Philippe De Backer)

16,7% ja — 83,3% nee

Er moet dus nog veel worden nagedacht over hoe een Slimme stad moet zijn. Zowel door technici (de nerds), de overheid, academici (wat betreft privacy), maar vooral door de bewoners. Zij moeten hun wensen en kritiek laten horen. Een Slimme Stad moet niets uitbouwen wat de bewoners niet willen. Bewoners moeten daarom meedenken. (GS)

Wil je graag actief meedenken over de Slimme Stad van de toekomst? Neem dan contact op met Nico Volckeryck nico@cityhappyning.be of tel 0496 25 97 45

Volgende maand plaatst men digitale borden, sensoren, camera’s en andere apparatuur in onze straten om de Slimme Stad uit te testen (kruispunten, slimme, veilige straatverlichting …). De stad is niet op zoek naar uw persoonlijke gegevens (bv. hoe of wanneer u zich verplaatst). Uw privacy blijft tijdens het hele project verzekerd. De stad krijgt daarvoor de hulp van experts van de KU Leuven.

01
feb
2018

Mo Wa is da? Stoeng kik der iniens in man bloêt gat!

Die van ons wil daltijd varse greunte. Daarom gon ne kik elke zaterdag nor de Vogelemart. Na we te kik oek wel dat dat ni de Vogelemart is, want die stoa sondags, mor as kik zeg dat ik zaterdag nor de mart oep het BlaToreplain goan, dan hoer de golle het in Keule donderen. Dus zoeas dak zei, ik mokte manne haak los en ging neur de mart. Oemda kik wa stram was deur altijd mor te hange (ik zen nen hangjongere avant la lettre) pakte kik ni geire de groete strate, zoe kangkik oep man doei gemak sle e nor wor da kik moet zen. Daarom gon ne kik langs de woenarven.

Gewet wel, woenarven da zen stroaten zonder stroat. De trottoirs (lantoors, voer de ocra’s onder ongs) zen der zoe bried, dat ter gien aparte pleuts mier is voer d’otto’s. Die meuge der nog wel rije, mor moete achter de voetgangers ontsjoekken. Allé dat was wa da kik docht over eun woenarf. Bij ons in de wijk denken de d’ottos, tis te zegge die die der me rije, dor toch anders over! Da is dor constant een gevlam van otto’s, klein en groet, a bakken sleuren en spieksplinternieve vature, camionetten, soemmige van de polies of me nen trailer vol me roei en witte velokes en oek camions. En ’t zotte is, die moete ni ba jons zen. Neeje, ze moeten ergens anders zen mor de keurste weg is langst de woenarven. En as moet, rije die zelfs in de verkeerde richting. De Schele zag zelfs is een camionette van de polies in de verkierde richting rije, zonder de bla lampen en zonder sirene!

Awel, toen da kik terugkwam van de mart, was der iniens ne napjar die gien geduld od en die in a woenarf flak achter ma gat en neffe een uis deur ree. Man bretelle bleven ange on die zanne spiegel en lap, stoeng kik doar ineiens in man bloet gat. Man rooi broek apperde as eun roei duvel wimpel on diene otto. ’t Weurd tijd dat die oept schoen verdiep is un mobiliteitsplan veur stad en dus oek onze wijk oep tafel leggen! De Sint Andriezenerren verdiene terug een deurep in de stad. (De Neus)

01
feb
2018

Edito 15/12/2017

Voila, de laatste Gazet van Sint-Andries voor 2017 ligt weer op jullie tafel. Het is ondertussen dik 4 jaar geleden dat onze wijkkrant nog op meer dan 8 pagina’s is verschenen. Dit eindejaarsnummer telt 12 pagina’s. Met dank aan de adverteerders die zich na de restyling sinds begin dit jaar spontaan aanbieden. 2017 is weer ten einde, maar het lijkt wel of het gisteren nog Nieuwjaar was. Zo snel is het jaar weer vooruit gevlogen.

 

Wie denkt dat de toekomst nog veraf is, heeft het mis. Onlangs heeft de Stuurgroep Sint-Andries in samenwerking met Imec en de Thomas More Hogeschool een razend interessant debat georganiseerd met o.a. sprekers als Pieter Ballon (directeur van Imec living labs), Frank Bekkers (oprichter van Mobile Vikings en ceo van Joyn), Philippe De Backer (Staatssecretaris voor Privacy) en nog een aantal andere ‘visionairs’ die over de opportuniteit van de Smart Cities kwamen praten, maar die toch ook een beetje waarschuwden voor de gevolgen ervan. Als alles via de digitalisering zou kunnen opgelost worden, dan gaan de burgers zich minder geëngageerd voelen om nog initiatieven te nemen voor hun wijk, want de technologie doet het wel voor hen. Dat laatste geloof ik niet. Op een of andere manier zullen we als burgers altijd geëngageerd moeten zijn om dingen te blijven doen. Misschien gaan we in de nabije toekomst digitale tools daarvoor gebruiken, zoals bv. de app WaPPr die nu online kan gedownload worden en die constant de burgers in de wijk bevraagt. Knappe app die in het begin wat technische problemen had, maar die nu prima werkt. Wie weet is deze app wel de voorbode van de digitale participatie en inspraak! Je weet maar nooit, hoewel we de politici toch nog persoonlijk zullen moeten blijven benaderen, want je zult altijd die menselijke gevoeligheden en bezorgdheden nodig hebben om werk te maken van een leefbare wijk en een leefbare stad. Daarom vond ik het ook heel belangrijk dat Paul Cordy, de districtsvoorzitter, tijdens het najaar samen met een aantal buurtbewoners door de woonerven rond het Bogaardeplein is gewandeld om persoonlijk de aard en de omvang van de problemen in die straten met hen te bespreken, zodat er op termijn duurzame oplossingen kunnen worden uitgewerkt.

 

Voor de rest hebben we ons ook zonder digitale tools weer een aantal keer boos moeten maken. Het Maarten Luther-/Blunderplein is door onze strot geramd zonder enige inspraak of participatie. Uit ongenoegen is de Stuurgroep daarom in ware Lutherstijl 10 stellingen tegen de Sint- Andrieskerk gaan nagelen om nog eens duidelijk in 10 punten uiteen te zetten hoe met de bewoners wordt omgegaan bij zulke beslissingen. Als je zonder inspraak en participatie een plein 2 benamingen geeft, dan kan je niet anders dan er een blunderplein van maken. De Stuurgroep heeft daarom formeel aan de gouverneur gevraagd om de naam Lutherplein te schorsen.

 

Daarenboven zijn we met pijn in het hart in actie moeten komen tegen de lawaaioverlast van de studenten in de Sint-Andriesstraat. Voor de zoveelste keer kreeg de Stuurgroep weer klachten van bewoners dat de boel andermaal op stelten was gezet tijdens een td. Voor ons was de maat vol en dus zijn de gesprekken gestaakt, omdat we ons niet als schaamlapje willen laten gebruiken naar de moegetergde omwonenden toe. De Stuurgroep betreurt ten stelligste dat de KU Leuven ons er in de media van beschuldigt dat wij hun studenten zouden viseren. Dat is natuurlijk nonsens: de Stuurgroep Sint-Andries doet er alles aan om studenten een plaats te geven in onze wijk en onze samenwerking met bv. de Thomas More Hogeschool bewijst dat we zonder enige twijfel als buurt kunnen samenleven met onze studenten.

 

Maar goed, de weken van ‘pais en vree’ komen eraan en zoals altijd komt alles altijd weer goed… en daar ijveren we ook voor. Een bijzonder woord van dank gaat in deze periode trouwens uit naar districtsschepen Samuel Markowitz voor de kerstverlichting in onze wijk: een eenvoudig maar mooi voorbeeld van samenwerking over de religieuze grenzen heen, want als schepen van joodse afkomst bezorgt hij ons de laatste 5 jaar een gezellige kerstsfeer.

 

Mag ik jullie namens deze wijkkrant allemaal een zalige kerst toewensen en een groots, ‘smart,’ klimaatrobuust en gezond 2018.

(Nico Volckeryck)

01
feb
2018

2028: Pieter Ballonpark ingehuldigd: Klimaatveiligheid dankzij Smart City

Op zaterdag 16 september 2028 werd het Pieter Ballonpark ingehuldigd in Sint-Andries. De uitvinder van Smart City werd o.a. geprezen voor zijn doordachte toepassingen om de wijk klimaatrobuust te maken. Er was deze keer – in tegenstelling tot bij het Maarten Lutherplein – geen protest uit de buurt tegen deze naamgeving.

 

16 september 2018 is een datum die in het geheugen van vele Antwerpenaars staat gegrift. Tien jaar geleden, op de autoloze zondag, teisterden onweders en wolkbreu- ken de Antwerpse binnenstad. Gevolg: overstromingen. De materiële schade was immens en liep in de honderden miljoenen.

Het Sint-Andrieskwartier was het ergst getroffen en werd herschapen in een echte Parochie van Miserie. Op de Plantin- en de Sint-Michielskaai stond het water het hoogst. De waterkeringsmuur had deze keer een negatief effect. Hij zorgde er immers voor dat het overtollige regenwater slechts bij mondjesmaat in de Schelde kon wegvloeien, doordat de ronddrijvende auto’s de poorten blokkeerden. Het duurde 3 dagen voor alle water was weggetrokken. In de omgeving van de kathedraal deden de middeleeuwse ruien wonderen, want deze zorgden voor een buffering van regenwater. De parkeergarages onder en rondom de Groenplaats liepen vol, de schade was enorm. Uiteindelijk werden bijna 2000 wagens uit de binnenstad als onherstelbaar beschadigd afgevoerd.

Destijds, in 2017-2018, werden twee proefprojecten opgestart waarin de wijkbewoners een flinke stem kregen. Het Europese Resilience-project Klimaatrobuust Sint-Andries van Stadslab2050 en het Imec-project Smart City werden in mekaar vervlochten en zorgden er dan ook voor dat op relatief korte termijn de miserie van de parochie kon weggewerkt worden. Het nieuwe gemeentebestuur startte in 2019 onmiddellijk een alle-hens-aan-dek actieplan op. Het inschakelen van de informatietechnologie van Smart City was cruciaal om de infrastructuur en de publieke ruimte te herstellen én ‘klimaatbestendig’ aan te passen en op punt te zetten.

Er ontstond een economisch draagvlak om te investeren om de klimaatproblematiek te counteren en er werd een taskforce opgesteld om elke druppel water – te veel of te weinig – een plaats te geven.

 

Enkele ‘blauwe’ realisaties

 

• Aquafin en Rio-Link zorgden ervoor dat waterinfiltratie en waterbuffering in de toekomst konden opgevangen worden. De controle van alle waterdruppels onder het maaiveld is in feite het belangrijkste wapen om de klimaatveiligheid te garanderen.

• Zo werd o.a. water gedraineerd naar de wortels van de bomen, zodat deze de hete zomers konden overleven.

• Via de digitale watermeters van Woonhaven werd een succesvolle campagne opgezet om zuinig om te springen met drinkwater.

• De oude bunker met een opvangcapaciteit van meer dan 3000 m2 water werd op een vernuftige wijze ingeschakeld, o.a. voor het aanleveren van regenwater als spoelwater voor de toiletten van de omringende appartementen.

 

Twee opmerkelijke initiatieven

 

De metingen in de Nationalestraat van de luchtvervuiling van de aanschuivende auto’s naar en van de commerciële parkeergarages was alarmerend hoog, zodat de stadsbestuurders kozen voor een autoluwe wijk. Het districtsbestuur nam twee opmerkelijke initiatieven. De binnenstad werd uitgeroepen tot No Emission Zone en er werden uitsluitend elektrische wagens toegelaten. Ook GaPa investeerde in een parkeergarage voor elektrische deelwagens voor de buurtbewoners. Deze slimme beleidskeuzes zorgden er voor dat er een einde kwam aan de autoparkeerstraten en dat men radicaal kon investeren in groene tuin- en speelstraten voor voetgangers en fietsers.

De bewoners waren aanvankelijk bang dat allerlei parkeerapps nog meer auto’s van buiten de stad zouden aanzuigen, maar dat probleem was nu van de baan. Een stadswijk is om in te wonen en niet om in te parkeren.

Aan de Scheldekaaien is men momenteel bezig met het bouwen van de tramlijn die over Ringland zijn toer rondom de stad doet. Dit futuristisch vehikel zweeft 6 meter boven de begane grond.

 

Wadi’s en blotevoetenpaden

 

Het Eco-woonpark tussen de Willem Lepelstraat en de Prekersstraat is ondertussen hét paradepaardje van Sint-Andries geworden. Dit woonblok staat model voor de slimme energiewijk. Voor de 264 heel knap geïsoleerde huurwoningen in dit woonblok haalt men via een warmtepomp de warmte uit de grond en men laat de zon haar werk doen. De bunker doet ook dienst als batterij. De 264 lage energiewoningen genieten verder van de koelte van de groene parkzone met wadi’s en blotevoetenpaden voor de kinderen. Neen, er is geen hittestress meer in het hartje van de Koekenstad.

Weer naar de inhuldiging van het Pieter Ballonpark. De hapjes werden gemaakt met lekkers uit de vele samentuintjes van Sint-Andries. Vele wijkbewoners kunnen zeer goed koken, bestellen geen snel geleverde maaltijden maar genieten van samen eten en koken. Neen, sociale cohesie ontstaat niet via ipads en smartphones, maar door doodgewone warme contacten tussen mensen zonder sensoren en polsbandjes.

Er was op de naamgevingscommissie van ’t stad duidelijk vooropgesteld dat te veel mannen en te weinig vrouwen in aanmerking kwamen. Toevallig werd twee maanden geleden echter de naam van de vrouwelijke klimaatschepen toegekend aan het nieuwe bos op Ringland. Pieter Ballon had dus geluk …

(Team Klimaatrobuust Sint-Andries: liefdevoordewijk@gmail.com)

 

01
feb
2018

Betonne Jeugd kamt de buurt uit: Lief Vandervoort

Betonne Jeugd, gehuisvest onder de hangar van het coStA, is reeds 14 jaar een tweede thuis voor jongeren die geen aansluiting vinden in het reguliere jeugdwerk of die problemen hebben met werkloosheid, pesten en onderdak vinden, met een stevige focus op armoede.

Met de steun van de burgerbegroting werd het buurtproject ‘Beton- ne Jeugd kamt de buurt uit’ opgezet: interviews met bewoners, op zoek naar de strafste verhalen, onbekende talenten, de mooiste dro- men … maar ook naar wat er beter kan. Zo brengen ze de wijk in kaart. Tweede in de rij is Lief Vandervoort van ’t muziekwinkeltje The Boogie Barn in de Korte Vlierstraat. Ze werd tijdens de jongste Wijk4Love ook nog verkozen tot hofnar van de wijk. Hier gaan we …

 

— Ken je Betonne Jeugd?

— Ja, ik ken Betonne Jeugd. Ik kom ze vaak tegen op het pleintje en in de straat. We komen ook af en toe in het coStA, waar we ze zien. En natuurlijk ken ik jou, een keitoffe kerel met wie ik al veel gebabbeld heb.

— Waar ben je opgegroeid?

— Ik ben in Geel geboren, op 500 meter van ‘de zottekes.’ Ik ben opgegroeid in een klein dorp in de Kempen waar iedereen mekaar kent. Op mijn twaalfde stuurde mijn moeder me naar ‘De Dames’ (school). Daarna ben ik animatiefilm gaan studeren in Genk, het verloren dorpje. Daar eindigt de wereld. Na mijn studies heb ik 3 jaar op een paardenfokkerij gewerkt. Daar heb ik heel hard gewerkt. Dan heb ik 9 jaar workshops animatie film gegeven aan kinderen. Dan ben ik zwanger geworden en hebben we de winkel geopend. We waren met velen thuis: ik heb 5 zussen en 3 broers.

— Waarom ben je naar Antwerpen komen wonen?
— Dat was nog vóór het winkeltje. In 2005 huurde mijn toenmalige vriend hier iets in de Nationalestraat. Ik vond geen werk in de animatiefilm. En toen had ik zoiets van: ik moet in Antwerpen komen wonen om een job te vinden. Maar ik vond geen werk in de animatie-business. Toen vond ik werk op die paardenfokkerij en pendelde ik tussen Antwerpen en de Kempen. Toen kwam ik Barry tegen op het Neuzenpleintje. En dan, pats boem, verliefd! Zes jaar geleden zijn wij getrouwd, toen ik hoogzwanger was. En dan hier beland.

— Heb je al iets meegemaakt of bereikt in je leven? Wat dan? Belangrijkste gebeurtenis?
— Den Barry gevonden. Maar ook mijn reis van 3 maanden naar India is één van mijn hoogtepunten. Ik heb daar wel 3 weken moeten wennen, maar daarna voelde ik mij daar thuis. Gewoon in het midden van Delhi wat op de stoep zitten en kijken naar de mensen. Dat is daar zo ongelofelijk druk en iedereen wilt iets aan een (rijke) blanke verkopen. Die reis was juist na mijn studies. We zijn toen ook naar Nepal gereisd. Ongelofelijk met al die bergen. Die blijven maar komen en achter elke berg zit een hogere berg. Wel veel armoede daar. Je wilt al je geld weggeven, maar zo werkt dat ook niet.

 

De wijk Sint-Andries
— Hoe lang woon je in deze wijk?
— 15 jaar, maar pas de laatste 3, 4 jaar voel ik de echte connectie met de buurt. Daarvoor was het wat anoniemer. Mijn toenmalige vriend vond buren niet interessant. Maar toen ik Barry leerde kennen, veranderde dat. Barry is heel gemakkelijk in de omgang met onbekenden.

— Woon je hier graag?

— Absoluut. Hier wil ik oud worden.
— Wat vind je tof aan deze wijk?
— Het feit dat het hier als een dorp voelt, een dorp in de stad. Het is hier ook rustig. Ook de mensen heb ik graag. Verschillende soorten mensen wonen hier in de wijk, van de politieagent tot het oude vrouwtje met haar ‘Fiffike’. Zeker met ons winkeltje kent iedereen ons en zegt iedereen goedendag.

— Wat is je favoriete plek in de wijk?
— Het pleintje vind ik eigenlijk echt gezellig. Aan de Schelde zit ik ook heel graag. Maar sinds ik een kind heb, vind ik dat wat onveilig. Je valt zo de Schelde in. Ook het speeltuintje tussen de sociale woningen vind ik heel gezellig. Dat lijkt wat op Teletubbieland.

— Ken je de geschiedenis van deze wijk?
— Iets wat vele mensen van Sint-Andries niet weten is dat er vroeger elk jaar altijd een grote groep straatartiesten kwam. Die parkeerden hun bussen hier aan de Schelde. Vooral eind jaren 90 waren er heel veel. Jammer genoeg hebben ze die allemaal weggejaagd. Mensen hebben daar ook geen aandacht meer voor. YouTube heeft hier veel mee te maken. Ze hebben alles al gezien op het internet. En tegenwoordig hebben ook niet veel mensen nog centen in hun zakken. Enkel nog een bankkaart.

— Vind je het hier nog altijd de Parochie van Miserie?
— Voor een deel wel en voor een deel ook niet. Je hebt hier tegenwoordig ook heel wat mensen met geld. Dus die grote miserie is zowat aan het wegebben. Toch heb je hier ook nog miserabele mensen, mensen met geldproblemen en psychologische problemen. De hoge huishuur heeft bijna alle miserabele mensen ‘weggepusht’. Eigenlijk vind ik dat een beetje verkeerd.

— Neem je deel aan buurtactiviteiten?
— Ja, maar ik vind zelf dat ik dat nog meer mag doen. Ik ga wel naar het kindertheater in het coStA en in Multatuli ga ik wel eens feesten. En als er iets op het plein te doen is, ben ik ook van de partij. Maar soms mis ik dingen en denk ik: Ah, daaraan had ik toch ook willen mee- doen. Bijvoorbeeld de film over de buurt, een tijd geleden. Ik denk wel dat er genoeg te doen is in de wijk.

— Ken je veel buren?

— Heel veel. Van alle slag. Van rijk naar arm. Wit en zwart. Soms zeggen mensen ‘Hallo’ tegen mij en weet ik niet meteen wie dat weer juist is. Ik kan ook rekenen op de buren. Met onze verhuis bijvoorbeeld.

— Wat zou je graag verbeterd zien in de wijk?
— Ik ben nieuwsgierig naar de plannen voor het plein. Op het plan is die treurwilg weg en dat is jammer. Een beetje meer groen zou goed zijn. Het is leuk dat er honden zijn, maar ze mogen niet vrij kakken en pissen, zodat ons Loesje niet in de kak trapt tijdens het spelen.

— Ken je de pastoor van deze buurt?
— Niet persoonlijk, maar ik heb hem al wel gezien. Ik ben katholiek opgevoed en ik moet zeggen dat die kei goed kan preken. Dus ik snap dat hij een populaire pastoor is. In de kerk hangt er zelfs een boksbal. Als je iets moet uitvechten met God of ik weet niet wie, dan mag je op die bokszak slaan. Er worden ook tentoonstellingen in die kerk gehouden. Zo was er een tentoonstel- ling over religieuze tattoos. Prachtig! Iedereen bracht zelf iets mee: slingers, een hangmat, eten … Heel die dag zat vol liefde en iedereen heeft zich zot geamuseerd, jong en oud. Tot 11 uur ’s avonds was er een dj. Keihard dansen en niks negatiefs. De liefde droop er echt af. Ik heb er zelfs een film over gemaakt.

 

Grootste talent
— Wat is jouw grootste droom?
— Dat heel mijn gezin gezond blijft en dat wij ons leven goed kunnen leven.

— Wat is jouw grootste talent?

— Zeg, dat zijn wel moeilijke vragen, hé! Maar mijn grootste talent is, denk ik, dat ik een goed mens ben. Ik zou ook willen zeggen dat mijn kunst mijn grootste talent is, maar dit is toch veel belangrijker. Ik kan heel goed mensen op hun gemak stellen, snel connectie maken, warm zijn, goed zijn.

— Hoe lang doe je dat al?
— Van in mijn pubertijd, denk ik, want ervoor plaagde ik mijn broer altijd. Maar dat is voorbij. Maar ik weet het eigenlijk niet zo goed.

— Hoe heb je dit geleerd?

— Van mijn vader. Hij was huisdokter. Hij maakte snel contact met alle soorten mensen. Hij vond dat je gewoon goed moet zijn voor de mensen.

— Welke vraag moeten we jou nog stellen?
— Goh, dat is een heel moeilijke vraag. Ik denk dat jullie al kei veel hebben gevraagd.

— Mogen wij een foto van jou nemen?
— Ja, natuurlijk. Ik kan goed gekke bekken trekken.

 

Vriendenboek

Naam? Lief Vandervoort Bijnamen? Godelief, Bernadette van Lourdes, liefste.
Leeftijd? 41 jaar
Woonplaats? Volkstraat, net buiten Sint-Andries, winkeltje in de Korte Vlierstraat.
Beroep? Winkelier; opleiding voor animatie lm gevolgd; daar vroeger veel workshops over gegeven aan kinderen.
Hobby’s? Film maken en sinds kort ook schilderen. Bijna elk weekend ga ik naar mijn geboortedorp en schilder ik. Graag zou ik ook een tentoonstelling houden. Fotografie is ook mijn ding. Stripboeken lezen doe ik ook graag, vooral Franse comics.
Lievelingseten? Aardappelpuree met eitjes en spinazie, en dan liefst alles door elkaar. En natuurlijk chocolade.

 

01
feb
2018

Parkeer- en verkeersproblematiek: Buurt Bogaardeplein is nu op de agenda gezet

Wijkbewoners Jeroen Segers, Jos Thijs, Nico Volckeryck, Paul Cordy, Eveline Collier, Ann Houtmeyers, Pat Van de Werf, Jef Willemsen, Manuael Franco Oliviera, Walter Van den Bulck, Ludo Joosen, Ludo Dockx.

Er is al geruime tijd onvrede en ergernis over het verkeer in de woonerven in de buurt van het Bogaardeplein. Wildparkeerders tot tegen de gevels (voordeuren), overdreven snelheid en zelfs straten blokkeren, met dikwijls verhitte discussies tot gevolg.

In Woonzorgcentrum De Gulden Le- lie (dank voor de koffie en de koek- jes) had een vergadering plaats met directeur Ann Houtmeyers, kwali- teitscoördinator Martine Wouters, districtsvoorzitter Paul Cordy, Nico Volckeryck, voorzitter van de Stuur- groep Sint-Andries en tal van buurt-bewoners. Nico Volckeryck gooide de problematiek meteen op tafel: de reeds lang aanslepende klachten van de buurtbewoners i.v.m. parkeer- en verkeershinder in de buurt rond het Bogaardeplein: de Schoytestraat, Aalmoezenierstraat, Bogaardestraat, Happaertstraat en Sint-Antoniusstraat.

Vracht- en bestelwagens van leveranciers in de buurt scheppen verkeersproblemen. Ann Houtmeyers sprak zelfs over de veilig- heid van haar bejaarde bewoners die in het gedrang komt door foutparkeerders aan de branduitgang van haar rusthuis. Technische regiewagens van de Vrt voor het programma Culture Club dat wekelijks in de Sint-Antoniusstraat wordt uitgezonden, nemen parkeerplaatsen in beslag die zijn voorbehouden voor mindervaliden. Er is lawaaihinder van het afsluitend ‘mini’-concert.

Dan is er de problematiek eigen aan de woonerven zelf. Woonerven zijn een erfenis uit het verleden. Met het verkeersplan uit 1997 wilde men in smalle straten (berekend op paard en kar) het te smalle voetpad doen aansluiten op de rijweg zonder verhoging, zodat er meer ruimte zou zijn voor een kinderwagen, rollator, rolstoel… Maar in de realiteit is het dikwijls anders: auto’s razen rakelings langs de huisgevels. Of auto’s en bestelwagens worden vlak tegen huisgevels of zelfs voordeuren geparkeerd, zodat bewoners nog amper hun huis in of uit kunnen. Woonerven zijn ook bedoeld als verkeersluwe zones waar bewoners en spelende kinderen prioriteit (zouden moeten) hebben.

Dan is er nog een bijkomend probleem. De buurt van het Bogaardeplein ligt tussen 2 belang- rijke verkeersaders: de Oudaan en de Nationalestraat. Bij filevorming ontstaat sluipverkeer. Heel wat automobilisten zijn dan ook danig opgefokt, doordat ze net aan de file in de Nationalestraat zijn ontsnapt, zodat er geen aandacht wordt geschonken aan de nochtans duidelijke verkeersborden (woonerf, spelende kinderen, max. 20 km/uur). Een buurtbewoner vatte het kernachtig samen: “Laat een woonerf een echt woonerf zijn. Nu is het hier een janboel, een autosnelweg langs onze voordeuren. In combinatie met een wandelboulevard.”

 

Ideeën oplijsten

 

De (mogelijk) probleemoplossende suggesties rolden over tafel: “A ches! Paaltjes! Rijrichtingen veranderen! Meer parkeerwachters! Bloembakken! Die van de Rijke Beuckelaarstraat hebben het goed geregeld. Als onze straat is afgesloten met een bouwwerf, dan zitten wij ook goed, maar dat is geen permanente oplossing.”

Districtsvoorzitter Paul Cordy: “Ik herken de problematiek zeer duidelijk, want waar ik woon, heb ik er ook last van, maar zoiets raakt niet op 1, 2, 3 opgelost. We moeten heel doordacht te werk gaan, deels ook via de infrastructuur. Ook paaltjes moeten heel doordacht worden gezet. We moeten eerst alle ideeën oplijsten, testen aan de realiteit en dan uitvoeren.”

Nico Volckeryck pikte hier meteen op in met zijn voorstel om de problematiek nauwgezet op te volgen in de Stuurgroep Sint-Andries die telkens de laatste woensdag van de maand om 20 u. plaatsheeft in het coStA. Ook Woonzorgdirecteur Ann Houtmeyers was blij dat er zo’n helder beeld van de problematiek werd geschetst. Nu desituatie opvolgen en voor oplossingen zorgen. Stuurgroep Sint-Andries gaat in 2018 een dossier opstarten om samen met experts en mogelijk ook universiteiten, een circulatieplan op poten te zetten voor de ganse Sint-Andrieswijk.

(Guido Sanders)

01
feb
2018

Een vredevolle kerst en een fijn nieuw jaar 2018 voor alle wijkbewoners!

Het wordt weer heerlijk wandelen in onze wijk tijdens de kerst- en nieuwjaarsdagen. Kerstverlichting in de Kammenstraat, Steenhouwersvest, Nationalestraat en Kloosterstraat brengt het licht in de straten en in de harten van de bewoners.

Vooral de winkeliersvereniging van de Kloosterstraat heeft met de nieuwe opstart en de hulp van Vera Mellen van Parazaar en dankzij de dagelijkse enthousiaste inzet van Karen Das van het WoonTheater opnieuw een vliegende start gemaakt.

5 jaar heeft de vereniging stilgelegen, behalve wat de kerstverlichting betreft. Het Kloosterfest tijdens de afgelopen herfst was de heropstart met ontbijt, oldtimers en rustige, aangename jazzmuziek in de ganse straat. Dan volgde eind november de Kloosterstraat Soirée: alle winkels open en de straat bezaaid met kaarsen.

Een ander wapenfeit is dat er nu ook kerstverlichting is gehangen in de bomen op het pleintje van Peter de Grote en in het laatste stuk van de Kloosterstraat tot aan de Scheldestraat. De bomen krijgen ‘meegroeilichtjes;’ d.w.z. dat ze aan spiraalvormige draden hangen die permanent kunnen blijven hangen en ‘meegroeien’ met de takken. Dus volgend jaar opnieuw kerstverlichting!

Ook de voetmatten in tal van winkels en de vlaggetjes met het logo van de straat geven een boost aan het imago van de winkels. Waar sommige handelaarsverenigingen kampen met geldtekort en desinteresse, kan deze herboren winkelvereniging rekenen op de steun van het overgrote deel van de winkeliers, 70 in totaal.

Onze wijk is trouwens rijk aan ondernemers en winkels. Zij zijn ontmoetingsplekken die het contact tussen de bewoners bevorderen, vergelijkbaar met de dorpspomp van weleer waar alle nieuwtjes werden uitgewisseld. Laatst nog vroeg iemand in een volle winkel specifiek of men ‘papegaaieneten’ verkocht. Iedereen wist meteen waarover het ging: de ontsnapte papegaai die al maanden het gespreksonderwerp is op de facebookpagina van de Gazet van Sint-Andries. Iemand wist dat parkietenvoeding ook zou lukken.

De aanwezigheid van winkels geeft ook een sterkere sociale controle en de verlichte etalages zorgen ’s avonds voor een aangename, levendige sfeer. En tot slot: het is dankzij de adverterende handelaars dat deze gazet elke drie maanden kan gedrukt worden en dankzij vrijwilligers gratis in de brieven- bussen kan worden afgeleverd. (Guido Sanders)

Foto: Kerstverlichting in de Kloostersraat loopt nu door tot aan de Scheldestraat.

26
jan
2018

Bewonerslokaal BOTA huldigt NIEUWE MEUBELEN in

Vrijdag 20 oktober 2017: Feestelijke inhuldiging van de nieuwe meubelen in het bewonerslokaal Willem Lepelstraat.
BOTA en Onze Tuin vzw nodigen u uit op de receptie en open deur op vrijdag 20 oktober 2017 van 15u30 tot 18u30 in de Willem Lepelstraat 13 – 2000 Antwerpen. Graag een seintje als je erbij kan zijn. Chris Codenie (BOTA) en Jos Thijs (Onze Tuin vzw) Christiaan.codenie@skynet.be of maakbarestad@skynet.be

14
okt
2017

Bijzonder spreekster (91 jaar) op 19 oktober bij Thomas More Campus Kronenburgstraat

In de reeks ‘Inge Geerdens invites …’ geeft Inge, CEO van CVWarehouse en meter van Campus National, boeiende sprekers een forum op deze campus.

Op donderdagavond 19 oktober 2017 is Paula Marckx haar gast met een lezing over “Het arrest Marckx, ‘jonger ouder worden’ en zoveel meer”.

Inge nodigt iedereen van harte uit op deze interessante lezing en netwerkmoment. Na de lezing bieden we alle genodigden graag een drankje aan.

Als journaliste interviewt Paula nog steeds sleutelfiguren uit de brede samenleving, gaande van Bart De Wever en Faroek Özgünes tot Fernand Huts en Alex Agnew. En ze zijn stuk voor stuk haar vrienden geworden.

Als activiste schrijft ze boeken, geeft lezingen en inspireert ze jong en oud met nieuwe ideeën en projecten. Geen onderwerp is voor haar taboe. Ze is ook niet bang om haar mening tot in Straatsburg te verkondigen (cfr het naar haar vernoemde arrest Marckx dat vaststelde dat natuurlijke kinderen in België gediscrimineerd werden in hun gezins- en afstammingsrechten).

Kortom een vrouw met veel levenservaring die ze graag met u deelt. Nieuwsgierig? Kom dan vooral luisteren!

Campus National is de A-typische campus van Thomas More in Antwerpen. Een oude huurkazerne aan de Kronenburgstraat werd omgebouwd tot een multifunctioneel gebouw met een polyvalente zaal, studentenkoten, een gezellig café, een open leercentrum, de dienst studentenvoorzieningen … Het is een centrum voor ontmoeting, onderwijs en begeleiding in de binnenstad en richt zijn blik daarbij ook op de buitenwereld.
Donderdag 19 oktober 2017, 19.00 uur in Thomas More, Campus National, Kronenburgstraat 66, 2000 Antwerpen
Gelieve vóór 12 oktober in te schrijven via deze link:
http://forms.thomasmore.be/view.php?id=1721872

06
okt
2017

WIJKBEWONERS VAN TOEN

Een brievenbesteller die uit de dood is opgestaan? Ja, ze woonde in onze wijk. Eerst in de Witten Griffoen, nadien in de Pachtstraat. Haar bijnaam was Mie Trottinet. Celina Hannes werkte voor de post en bestelde 26 jaar lang telegrammen. Op een dag kwam haar zoontje thuis met een ‘trottinet’, nu ‘autoped’ of ‘step’ genoemd, gekregen van een vrouw die oude spullen verzamelde. Celina begreep meteen de mogelijkheden ervan en ’s anderendaags zag iedereen haar met haar telegrammen door de wijk snorren. Haar bijnaam ‘Mie Trottinet’ was geboren.

Op een dag – het moet rond 1960 zijn geweest – bestelt ze in een café aan de Zuiderdokken een frisse pint. De kelner is afgeleid en in de verwarring zet hij haar een whisky voor. Het gezegde indachtig ‘Het is betaald, ’t moet op!’ of té gehaast, drinkt ze té snel het glas leeg en ze sukkelt verderop met haar ‘trottinet’ in de toen nog niet gedempte Zuiderdokken.

Hulpdiensten halen haar onderkoeld en bewegingsloos uit het water en brengen haar naar het Sint-Elisabethziekenhuis in de Leopoldstaat, waar ze in een zwart rouwkleed op de blauwe steen van het mortuarium wordt gelegd.

24 uur later ontwaakt ze uit haar coma en ze vlucht het dodenhuis uit, recht naar apotheker Lescrinier in de Nationalestraat. Grootvader Lescrinier, de grootvader dus van de huidige apotheker Theo, vangt haar als eerste op en brengt haar meteen terug naar het ziekenhuis voor verdere verzorging. Het verhaal deed natuurlijk snel de ronde en Mie Trottinet werd een lokale heldin. Jarenlang reed ze mee in de folklorestoeten van de wijk, niet op haar ‘trottinet’, maar gezeten naast Hector De Groote (met een grote sombrero op z’n hoofd) in zijn oldtimer. Celina Hannes overleed o cieel in 1991. (GS)

17
sep
2017