Viv Thijs neemt Helmut Lotti op sleeptouw tij- dens ‘One for my Baby’.
Het avondvullend programma ‘Naakte Aap’ is nu al 4 jaar een van de succesnummers van het coStA: een concert met erg bekende namen. Maar eigenlijk is het veel meer dan een gewoon concert. Op zo’n avond staan bekende vedetten er zonder ‘de kleren van de keizer.’ En het publiek mag alle vragen stellen ‘die ze nog nooit hadden durven vragen.’
Tijdens het eerste deel brengen de artiesten ook geen ‘klassiek’ concert, maar een overzicht van bepaalde nummers die hun loopbaan sterk hebben beïnvloed, nummers die totaal buiten hun eigen repertoire liggen, nummers van anderen of probeersels waarmee ze op hun bek durven gaan. Mauro Pawlowski (ex-dEUS) belde z’n moeder zelfs van op het podium om een babysit te regelen en Buurman ‘Tot De Zon Weer Voor U Schijnt’ riep z’n vader op het podium voor een samenzang. De schikking van de zaal, met tafeltjes, kaarsjes en maximum 80 stoelen, creëert een zeer intieme en interactieve sfeer.
Viv en Lotti
Na de pauze mogen de mensen vragen stellen. Sam Vloemans werd gevraagd een liedje te spelen dat hij niet kende. Iemand uit het publiek stapte op hem toe en liet hem het nummer horen van op haar smartphone, waarna Sam prompt begon te improviseren. Helmut Lotti overkwam het ook met de jazzklassieker ‘One for my Baby.’ Lotti vroeg of iemand in de zaal het nummer kende en na wat aandringen stapte coStA-vrijwilligster Viv Thijs mee het podium op om het voor te zingen en hem op sleeptouw te nemen. Lotti volgde in samenzang. Viv: “Ja, ze staan er wel in hunne pure. Ne poseur, die zou door de mand vallen. De mens achter de artiest komt naar voor en dat maakt een Naakte Aap-concert zo uniek.”
Viv en haar echtgenoot Rudi Schuerewegen zijn al enkele jaren vrijwilligers in het coStA. Ze begonnen ooit met koken in Bouckenborgh in Merksem, waar ook huidig coStA-directeur Kristof Wouters werkte. Daar ontstond trouwens de formule voor ‘Naakte Aap.’ Door een optreden van Axel Peleman in het coStA kwamen ze opnieuw in contact met Kristof. Viv scant of scheurt de kaartjes, zet al eens mee stoelen klaar of ruimt ze mee op, doet de afwas of helpt met de pannenkoeken tijdens de kindernamiddagen. Ze beklemtoont wel dat dat ‘peanuts’ is vergeleken met wat sommige andere vrijwilligers doen.
Wondercocktail tegen burn-out
Haar man Rudi (in de coStA-wandelgangen bekend als ‘de Rudi’) werkt in de informaticabranche en is hier ook al jaren vrijwilliger als huisfotograaf. Hij vertelt een sterk verhaal: “Jaren geleden had ik een burn-out. Niks ging meer, geen energie, voor niks meer. Ik ben toen een cursus fotografie gaan volgen. Maar dan? Elk weekend doelloos bloemetjes fotograferen? Nee.
Toen bleek dat het coStA nog een huisfotograaf kon gebruiken. Er kwam weer een doel in mijn leven. Weg burn-out! Ik heb telkens vooraf een
Rudi Schuerewegen: “Tijdens een avond intens fotograferen vergeet je jezelf en de wereld.”
gesprek met de artiesten, probeer hun passie te achterhalen om die in de foto’s te leggen. Een avond lang intens foto’s maken is zeer ont- spannend: je vergeet de wereld en jezelf op dat moment. Het werkt therapeutisch. Creativiteit, contact en openheid met gepassioneerde mensen zijn mijn wondercocktail tegen burn-out geweest. De foto’s krijgen nadien een eigen leven op de site van het coStA, Flickr (users. telenet.be/derudi) en de jaarlijkse tentoonstelling.”
Geven is krijgen
Waarom doen ze het, gratis werken? Wie vrijwilligerswerk doet, kent het antwoord: geven is krijgen. En het contact met mensen, zowel met de andere vrijwilligers, de vaste medewerkers als de bezoekers, is hartverwarmend. Viv: “In de tijd van Bouckenborgh moesten we voor de 2 kinderen (intussen al 23 en 27) telkens een babysit voorzien. Maar toen ze ouder werden, gingen ze gewoon mee. Bij de scouts werd eens een rondvraag gedaan wat het leukste was dat ze al gedaan hadden: een grote reis maken, naar de kermis gaan of Disneyland bezoeken? Mijn kinderen hadden geantwoord dat ze koken in Bouckenborgh het leukst vonden.
Het coStA is ook niet grootschalig maar huiselijk, familiaal: ge kent er iedereen. Ge komt onder mensen, ge doet iets zinnigs. Ook de artiesten worden hier niet afgeschermd door managers of security. Vrijwilligers worden hier ook zeer gewaardeerd: een etentje, een doos pralines of een andere attentie. An, die de vrijwilligers aanstuurt, legt ons echt in de watten.” (Guido Sanders)
Word vrijwilliger in het coStA
Als ontmoetingscentrum in het hart van de wijk willen we relevant zijn voor iedereen. Dat kan alleen maar als we van de bewoners de nodige input en liefst ook hulp krijgen. Het coStA is dan ook steeds op zoek naar mensen die op een of andere manier hun steentje willen bijdragen. Wil je af en toe eens koken voor een artiest, affiches in de buurt rondbrengen, een beetje klussen of de toog bemannen? Het kan allemaal!
Stuur een mailtje naar an. maes@stad.antwerpen.be en wees welkom in de warme vrijwilligersploeg van het coStA! (Kristof Wouters)